Welkom

Schrijven is geen keuze. Het moet. Althans, dat geldt voor mij. Alles nodigt uit tot schrijven. Gedachten, gebeurtenissen, gesprekken, observaties, gevoel. Een verhaal vindt haar weg van hoofd naar blocnote naar beeldscherm en papier.

Nooit een tocht zonder kuilen en obstakels. Sleutelen vereist. Tevredenheid is nu eenmaal een woord dat een tekstschrijver niet ervaart. ‘Je bent zo goed als je laatste verhaal’, kreeg ik jaren geleden tijdens een stage bij een landelijke krant te horen. ‘En het volgende verhaal is je meesterwerk.’ Je kunt erop wachten tot je een ons weegt.

Communicatie moet het doen
Gelukkig kan ik mezelf elke dag opnieuw testen. Schrijven is nu eenmaal mijn beroep. Opdrachten treed ik met dezelfde houding tegemoet: een communicatiemiddel moet het doen. Het lijkt een vanzelfsprekendheid, maar hoeveel brieven dragen hun belangrijkste boodschap in de laatste alinea? Hoeveel jaarverslagen kenmerken zich door ondoordringbare inleidingen en hoofdstukken? Hoeveel artikelen blijven ongelezen door ongeïnspireerd taalgebruik? Naar mijn mening te veel. Dat kan anders, dat kan beter.